Miód akacjowy

Miód akacjowy pozyskujemy w czasie kwitnienia lub pod koniec kwitnienia robinii akacjowej (potocznie nazywanej 'akacją', również grochodrzewem akacjowym czy grochownikiem).

Robinia pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej, ale rozprzestrzeniła się po prawie całym świecie, z wyjątkiem Antarktydy. Jest gatunkiem inwazyjnym i nie należy jej sadzić na obszarach cennych przyrodniczo.

Lubi pełne nasłonecznienie, gleby przeciętne, nawet suche i piaszczyste. Ma kruche gałęzie, które łamią się w miejscach eksponowanych na silne wiatry. Ze wszystkich drzew rosnących w Polsce wyróżnia ją późny rozwój. Pomimo tego, robinia zżyła się z naszym krajobrazem i z pszczelarzami. Najbardziej intensywne kwitnienie przypada na początek czerwca. Wieczorne spacery pod kwitnącymi drzewami robinii, wśród słodkiego zapachu rozchodzącego się po całej okolicy należą do doznań wyjątkowych, które zapamiętuje się na bardzo długo.

Jest gatunkiem bardzo nektarodajnym. Jej kwiaty wydzielają nektar tylko w ciepłą i słoneczną pogodę. W takie dni w ulu panuje ogromne poruszenie i loty pszczół stają się wyjątkowo intensywne, a z ula wylatują nawet młode pszczoły. Wracając do ula są ciężkie od pobranego nektaru. Ciężko lądują na wylotku i powoli wchodzą z powrotem.

Pogoda deszczowa, wilgotna nie sprzyja zarówno nektarowaniu robinii, jak i zbieraniu tego nektaru przez pszczoły.Wraz z tatą Michała (będący Mistrzem Pszczelarskim) połączyliśmy obserwacje z wielu sezonów wegetacyjnych. Doszliśmy do wniosku, że kiedy pogoda jest sprzyjająca, zima jest łagodna, a wiosna ciepła i bez późnych przymrozków występuje tak zwany 'rok akacjowy'. W takich okolicznościach występuje obfite kwitnienie robinii i i duże zbiory miodu akacjowego. W ostatnich cieplejszych latach właśnie takie występowały.

W stanie płynnym miód akacjowy jest jasno słomkowy, aż do jasno bursztynowego, ale może być również bezbarwny i dlatego uważany jest za najjaśniejszy z wszystkich polskich miodów. W stanie skrystalizowanym ma barwę białą do kremowożółtej. Wyróżnia go to, że bardzo długo nie krystalizuje, ze względu na wysoką zawartość fruktozy.

Jest najsłodszym miodem spośród polskich miodów. Ma delikatny, nieco mdły aromat nawiązujący do kwiatów robinii.

Ma wysoką zawartość lizozymu, nawet po dwuletnim przechowywaniu (dane z badań naukowych).

Jest bogaty we fruktozę i dlatego zaleca się go chorym na niezależne od insuliny postaci cukrzycy (lekkie). Przy takich przypadłościach warto eliminować ze swojej diety sacharozę (cukier krystaliczny).

Jest bogaty w cukry proste, szczególnie nadający się jako odżywka regeneracyjna w stanach osłabienia fizycznego i psychicznego.

Ze względu na dyskretny aromat i prosty, intensywnie słodki smak nadaje się do słodzenia napojów, deserów, potraw. Z tego powodu jest bardzo lubiany przez dzieci.

Jest pomocny przy:

• zaburzeniach trawiennych - skurczach, stanach zapalnych narządów trawiennych, nadkwaśności,
• pomocniczo przy wrzodach żołądka i dwunastnicy - przyśpiesza odnowę śluzówki, przez zwiększenie wydzielania śluzu i polepszenie gojenia (ziarninowania), poprawia motorykę narządów wewnętrznych,
• jest używany wspomagająco przy dolegliwościach schorzeń nerek i układu moczowego - przez niską zawartość biopierwiastków mało obciąża te narządy.
• przeziębieniach, działa niszcząco na drobnoustroje je wywołujące.
• kaszlu (np. miód akacjowy (50g) rozpuszczony w naparze z kwiatów malwy (250 ml))
• bezsenności,
• dla złagodzenia zmęczenia, wyczerpania.

Bibliografia, źródła:

Kalendarz Pszczelarza polskiego 2012 - opracowanie materiału: prof. dr hab. B. Kędzia, mgr inż. E. Hołderna-Kędzia